ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ- ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ

ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ…….ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑΚΟΣ- ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΟΥΡΙΚΗΣ- ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗ
Ο Νίκος ζει σε μια βρώμικη επαρχιακή πόλη. Ο Νίκος γεμίζει το νεκρό χρόνο με εφηβικές παρέες. Ο Πατέρας του Νίκου πεθαίνει. Ο Νίκος μόνος. Ο θείος του Νίκου τον “παίρνει” μαζί του στην Αθήνα. Να κάνει μια νέα αρχή, να ζήσει, ν’ αναπνεύσει. Ο Νίκος στην Αθήνα. Νέα αρχή, νέα ζωή, νέα ασφυξία, νέος θάνατος, ο θάνατος της δύσης. Της Άγριας Δύσης.
Ο Οικονομίδης δεν δείχνει καμία συμπάθεια για τον “ήρωά” του, ίσως γιατί κυριότερο μέλημα του είναι να κάνει μια μεταφορά, να εξομοιώσει την ιστορία μιας χώρας με ένα πρόσωπο, παρά να δημιουργήσει ταύτιση με τον θεατή και κατ’ επέκταση να τον ανακουφίσει, γι’ αυτό και χτίζει ένα πορτρέτο αγενές, αμόρφωτο, χωρίς προοπτικές και όνειρα, καιροσκόπο, ένα νεκροζώντανο που γυρίζει άσκοπα, έναν “προνομιούχο” απόβλητο. Γιατί όμως μοιάζει τόσο οικείος; Μάλλον γιατί η Ελλάδα είμαστε εμείς…
Με pulp αφετηρία (το αρχετυπικό ερωτικό τρίγωνο του νουάρ) και το φάντασμα του αγγλικού kitchen sink δράματος να δίνει το παρόν σε κάθε πλάνο, ο Οικονομίδης φτιάχνει την πιο σύνθετη μέχρι τώρα ταινία του, μια τραγική κωμωδία για τους “ανθρώπους-ζώα” (ο άνθρωπος-κροκόδειλος που τρέφεται από -και με- πτώματα, ο εξημερωμένος άνθρωπος-σκύλος, που γαβγίζει διαρκώς χωρίς όμως να δαγκώνει), με μια εικονογραφία που αγγίζει την αφαίρεση (οι σπουδαίες σκηνές στην Πτολεμαΐδα) διατηρώντας στο ακέραιο το σήμα κατατεθέν του σινεμά του, τον ρεαλισμό. Τον δικό του ρεαλισμό, αυτόν που υπηρετεί, κοντά είκοσι χρόνια τώρα, από τις μικρού μήκους ταινίες του μέχρι και τον φετινό Μαχαιροβγάλτη.
Έξοχα φωτογραφημένος (σε ασπρόμαυρο), με υποδειγματικές ερμηνείες από όλο σχεδόν το καστ, με ένα χιούμορ κατάμαυρο που σε “χτυπάει” εκεί που δεν το περιμένεις και σκηνοθετημένος με οικονομία και ακρίβεια, ο Μαχαιροβγάλτης είναι μια ευχάριστη έκπληξη, για μια (ελληνική) σεζόν που τις χρειάζεται επειγόντως.

Νίκος Πάστρας,
Ιούλιος 2010