ΑΚΙΝΗΣΙΑ- ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΚΑ

Ακινησία.

Στέκομαι ακίνητος.
Δεξιά μου το Σούνιο, αριστερά η Ακρόπολη.
Μπροστά μου η ζωή που έρχεται,
πίσω μου η ζωή που έγινε εμπειρία.
Πάνω οι δάσκαλοι που έρχονται,
κάτω αυτοί που θα ξανάρθουν.
Στέκομαι ακίνητος.
Η ανάσα μπαινοβγαίνει μέσα μου
αργά, μηχανικά, ανεπαίσθητα
χωρίς ν΄ ακούγεται.
Τίποτε δεν προδίδει πως αναπνέω.
Αναπνέω ή νομίζω πως αναπνέω.
Ανοίγω διάπλατα τα χέρια μου στο σύμπαν
σε καλά υπολογισμένη αμβλεία γωνία
που μπορεί να προσομοιαστεί
με την καμπυλωμένη γωνία Αγιορείτικης καμπάνας
παραπέμποντας ταυτόχρονα παρά την θηλυκή της ενέργεια,
στην αρσενική αιχμή της γωνίας
της πυραμίδας του Ελληνικού Αργολίδας
4700 χρόνια πριν.
Το νιώθω. Το ξέρω.
Τεντώνω τα δέκα μου δάχτυλα
τόσο ώστε να πιάσω το άπιαστο
-πρώτη φορά το κάνω αλλά
ξέρω πως τόχω ξανακάνει-
κοιτάζοντας αφηρημένα μακριά στον ορίζοντα
παρατηρώντας -ενώ είμαι το ποτάμι-
την ενέργεια που φεύγει ασταμάτητα
την αόρατη για πολλούς
μα υπαρκτή
που απλώνεται σε όλες τις διαστάσεις
με την ταχύτητα του φωτός
αγκαλιάζοντας τους δρόμους, τα κτίρια, τις ψυχές
τα δέντρα, τις πέτρες, το χώμα
εσένα, εμένα, κανένα
τα παιδιά,
ιδίως τα παιδιά,
φορτωμένη πολύεδρους κρυστάλλους θεραπείας
εμποτισμένους με πανάρχαιη σοφία
αιθερικά σμαράγδια, καυτούς αχάτες
αμέθυστους και χαλαζίες, λάπις λάζουλι
που κολυμπούν σε θάλασσες άκουαμαρίνας
χαρούμενοι, ζωηροί,
τραγουδώντας συντονισμένοι με τις σάλπιγγες της μήτρας
το χαρούμενο πένθιμο εμβατήριο
της μήτρας που πάλλεται λίγο πριν δώσει ζωή
ζωή που θάρθει,
ζωή που κάποτε θα φύγει, θα διαβεί την Πύλη

Από την ποιητική συλλογή "Αχλύς 2" εκδοσεις ΑΩ.