Ύπαρξη
Του Νίκου Δανιήλ
Εδώ, Κύριε, υποτάσσομαι στο θέλημά Σου
αξίωσα την αγάπη Σου
την πάναγνη δρόσο Σου
και την ουράνια συμφωνία των αστεριών Σου.
Άφησα την ύπαρξή μου να ταξιεύει
στους γαλαξίες της πνοής Σου
και την καρδιά μου την έλουσα
με τις αχτίνες των ήλιων Σου.
Αναλογίζομαι τι έπραξα
τι σκέφτηκα, τι ερωτεύτηκα.
Προχώρησα στα αιωνόβια δάση
και μύρισα τον ήχο των μύθων.
Ιεροφάντες, νεράϊδες και νάνοι
έστησαν χορό.
Άρχοντες των δαχτυλιδιών
ιερουργούσαν στην άμωμη Φύση.
Κύριε, αφήνω το σώμα μου να διαλυθεί
στο Φως των αχτίνων Σου
και την ψυχή μου
να περπατά στις αιώνιες πεδιάδες Σου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
...Μικροί όταν ήμασταν τον χρόνο τον βλέπαμε παιχνίδι, μεγαλύτεροι τον βλέπαμε εχθρό, ο χρόνος όμως είναι δωρεά. Μας δίδεται για να συναντήσουμε τον συνάνθρωπό μας και το Θεό μας, να βγούμε από τον ευατό μας και να αγαπήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ ωραίο το ποίημά σου, με τη σκέψη ότι κάθε στιγμή μπορεί να είναι η αρχή για πνευματική αλλαγή......
Ωραίο το ποίημα, θυμίζει προσευχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τελευταία στροφή είναι σαν αποχερετισμός στα εγκόσμια...