Αγαπητοί φίλοι,
Με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους χρόνια πολλά και το φως της Ανάστασης να πλημμυρίσει κάθε ύπαρξη ώστε να το μεταλαμπαδεύσει σε όλους.
Με αγάπη
Νίκος Δανιήλ
nikosdaniel@yahoo.gr
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ ΕΛΕΝΗ ΣΚΟΤΗ ΓΙΑ ΤΟ "La Chunga"
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Η γη του Περού διακρίνεται για τις εντυπωσιακές αντιθέσεις της.
Η ζούγκλα καλύπτει την ενδοχώρα που εκτείνεται ανατολικά της κορδιλιέρας των Άνδεων, μόνιμοι παγετώνες καλύπτουν τους ορεινούς όγκους της, ενώ έρημος απλώνεται σε όλη την έκταση από την κορδιλιέρα μέχρι την ΒΔ ακτή.
Η αντιπαράθεση αυτή των γεωφυσικών αντιθέσεων έχει αναμφισβήτητα επηρεάσει την ικανότητα του Μάριο Λιόσα να συνθέτει πολλα διαφορετικα επίπεδα και μορφες πραγματικότητας τόσο μέσα απ’ αυτο που ονομάζουμε «πραγματικό κόσμο» όσο και απο τον κοσμο του ονείρου και της φαντασίας.
Στο έργο του, «Η Τσούνγκα», βλέπει κανείς την εναγώνια προσπάθεια μιας μικρής πόλης στην άκρη της ερήμου, της Πιούρα, να επιβιώσει. Στην ίδια αυτη πόλη συναντούμε σ’ενα συνοικιακο μπαρ μια παρέα ακραίων (!) αντρών οι οποίοι κάτω από το παγερό και φαινομενικα απαθές βλέμμα της Τσούνγκα, της ιδιοκτήτριας, ζουν/ δινουν πνοή στις/ τις μάταιες φαντασιώσεις τους. Αυτά που ξυπνά και τροφοδοτεί τις φαντασιώσεις αυτές και βγάζει την παρέα των αντρών από ανιαρή και μονότονη καθημερινότητα τους είναι η παρουσία μιας νεαρης γυναίκας. Η Μέτσε επηρεαζει τους παντες μέσα στο μπαρ (ακόμα και την Τσούνγκα) και καταλαληγουν ο καθένας χωριστά να παλεύει με τους δαίμονες και αγγέλους του. Κι οπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους κλειστές κοινότητες εκείνο που για τους άντρες αποτελεί όνειρο, είναι για τις γυναίκες εφιάλτης.
Αυτό που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον στο έργο του Λιόσα ήταν η συνειδητή του απόπειρα να ανακαλύψει «το κατάλληλο μέσο/ τρόπο να φανερώσει τη συνθετική ικανότητα του ανθρώπου να ζει/ εμπειραται/ βιώνει την αντικειμενική και υποκειμενική πραγματικότητα ή μάλλον την εμπειρία αυτή καθαυτή κατά τη (βιωματική) διαδικασία της σύνθεσης.» Καθώς το έργο ταλαντεύεται ανάμεσα στον κόσμο του υπαρκτού και της φαντασίας αποτέλεσε τόσο για μένα όσο και για την ομάδα Νάμα μια πρόκληση. Με δεδομένο οτι η τεχνική της υποκριτικής της ομάδας βασίζεται στην απόπειρα να εντοπίζουμε και να διηλύουμε όλες τις μορφές της ανθρώπινης δράσης και εμπειρίας, εκπλαγήκαμε θετικα όταν συνειδητοποιήσαμε οτι και ο κόσμος της φαντασίας δεν αποτελεί παρά ακόμη μια μορφή πραγματικότητας, πράγμα απόλυτα προσβάσιμο μέσω της συγκεκριμένης τεχνικής δίχως να χρειάζεται να προσφύγει κανείς σε στυλιζαρισμένη ή φορμαλιστική προσέγγιση. Ούτως η άλλως ένα όνειρο μπορεί να είναι τόσο έντονο και αληθινό όσο η πραγματικότητα μεσα απο την οποία το ανακαλείς.
Η δεύτερη πρόκληση βέβαια ήταν αν εμείς ως θεατρική ομάδα θα καταφέρουμε με το έργο του Λιόσα να προσφέρουμε στο κοινό την εμπειρία αυτών των ως παλλίροια εναλλασώμενων πραγματικοτήτων. Δύο ρευστές πραγματικότητες πλημμυρισμένες από τους πόθους και και τους φόβους της κοινής ανθρώπινης ύπαρξης. Σε μια απομονωμένη πολη του Περού του 1945 ή σε μια μεγαλούπολη του 21ου αιωνα.
Ελένη Σκότη
Η γη του Περού διακρίνεται για τις εντυπωσιακές αντιθέσεις της.
Η ζούγκλα καλύπτει την ενδοχώρα που εκτείνεται ανατολικά της κορδιλιέρας των Άνδεων, μόνιμοι παγετώνες καλύπτουν τους ορεινούς όγκους της, ενώ έρημος απλώνεται σε όλη την έκταση από την κορδιλιέρα μέχρι την ΒΔ ακτή.
Η αντιπαράθεση αυτή των γεωφυσικών αντιθέσεων έχει αναμφισβήτητα επηρεάσει την ικανότητα του Μάριο Λιόσα να συνθέτει πολλα διαφορετικα επίπεδα και μορφες πραγματικότητας τόσο μέσα απ’ αυτο που ονομάζουμε «πραγματικό κόσμο» όσο και απο τον κοσμο του ονείρου και της φαντασίας.
Στο έργο του, «Η Τσούνγκα», βλέπει κανείς την εναγώνια προσπάθεια μιας μικρής πόλης στην άκρη της ερήμου, της Πιούρα, να επιβιώσει. Στην ίδια αυτη πόλη συναντούμε σ’ενα συνοικιακο μπαρ μια παρέα ακραίων (!) αντρών οι οποίοι κάτω από το παγερό και φαινομενικα απαθές βλέμμα της Τσούνγκα, της ιδιοκτήτριας, ζουν/ δινουν πνοή στις/ τις μάταιες φαντασιώσεις τους. Αυτά που ξυπνά και τροφοδοτεί τις φαντασιώσεις αυτές και βγάζει την παρέα των αντρών από ανιαρή και μονότονη καθημερινότητα τους είναι η παρουσία μιας νεαρης γυναίκας. Η Μέτσε επηρεαζει τους παντες μέσα στο μπαρ (ακόμα και την Τσούνγκα) και καταλαληγουν ο καθένας χωριστά να παλεύει με τους δαίμονες και αγγέλους του. Κι οπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους κλειστές κοινότητες εκείνο που για τους άντρες αποτελεί όνειρο, είναι για τις γυναίκες εφιάλτης.
Αυτό που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον στο έργο του Λιόσα ήταν η συνειδητή του απόπειρα να ανακαλύψει «το κατάλληλο μέσο/ τρόπο να φανερώσει τη συνθετική ικανότητα του ανθρώπου να ζει/ εμπειραται/ βιώνει την αντικειμενική και υποκειμενική πραγματικότητα ή μάλλον την εμπειρία αυτή καθαυτή κατά τη (βιωματική) διαδικασία της σύνθεσης.» Καθώς το έργο ταλαντεύεται ανάμεσα στον κόσμο του υπαρκτού και της φαντασίας αποτέλεσε τόσο για μένα όσο και για την ομάδα Νάμα μια πρόκληση. Με δεδομένο οτι η τεχνική της υποκριτικής της ομάδας βασίζεται στην απόπειρα να εντοπίζουμε και να διηλύουμε όλες τις μορφές της ανθρώπινης δράσης και εμπειρίας, εκπλαγήκαμε θετικα όταν συνειδητοποιήσαμε οτι και ο κόσμος της φαντασίας δεν αποτελεί παρά ακόμη μια μορφή πραγματικότητας, πράγμα απόλυτα προσβάσιμο μέσω της συγκεκριμένης τεχνικής δίχως να χρειάζεται να προσφύγει κανείς σε στυλιζαρισμένη ή φορμαλιστική προσέγγιση. Ούτως η άλλως ένα όνειρο μπορεί να είναι τόσο έντονο και αληθινό όσο η πραγματικότητα μεσα απο την οποία το ανακαλείς.
Η δεύτερη πρόκληση βέβαια ήταν αν εμείς ως θεατρική ομάδα θα καταφέρουμε με το έργο του Λιόσα να προσφέρουμε στο κοινό την εμπειρία αυτών των ως παλλίροια εναλλασώμενων πραγματικοτήτων. Δύο ρευστές πραγματικότητες πλημμυρισμένες από τους πόθους και και τους φόβους της κοινής ανθρώπινης ύπαρξης. Σε μια απομονωμένη πολη του Περού του 1945 ή σε μια μεγαλούπολη του 21ου αιωνα.
Ελένη Σκότη
" La Chunga" Του Μάριο Βάργκας Λιόσα
«La Chunga» του Μάριο Βάργκας Λιόσα
Το «La Chunga», γραμμένο το 1985, είναι το τέταρτο από τα οχτώ θεατρικά έργα του Περουβιανού συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα. Ο Λιόσα είναι, μετά το νομπελίστα Γκαρσία Μαρκές, ο πιο πολυδιαβασμένος εν ζωή λατινοαμερικανός συγγραφέας στον κόσμο, διάσημος κυρίως για τα μυθιστορήματά του, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί και στη γλώσσα μας. Το έργο «La Chunga» κάνει πανελλαδική πρεμιέρα στο Επί Κολωνώ καθώς ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το έργο διαδραματίζεται σ’ ένα καφενείο μιας παραγκούπολης της Λίμα το 1945 – ατμόσφαιρα περιθωριακή. Ήρωες, η ιδιοκτήτρια La Chunga, μια προσωπικότητα αινιγματική, καθώς και τέσσερις τακτικοί πελάτες που πίνουν και παίζουν ζάρια. Ο ένας τους, ο Χοζεφίνο, φέρνει μαζί του ένα ελκυστικό κορίτσι, τη Μέτσε, που γίνεται το αντικείμενο πόθου όλων, και μόλις τα ζάρια τον φέρουν σε δύσκολη οικονομική θέση, δεν θα διστάσει να τη «δανείσει» στην Chunga έναντι ενός ποσού που θα του επιτρέψει να συνεχίσει τον τζόγο. Η Chunga θα την πάρει μαζί της και η κοπέλα θα εξαφανιστεί. Στη δεύτερη πράξη οι άντρες προσπαθούν ο καθένας να δώσει τη δική του εκδοχή, μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, για την τύχη της Μέτσε και το ρόλο της Chunga.
Το θεατρικό έργο La Chunga κινείται στα όρια του μαγικού ρεαλισμού, ενώ οι ήρωές του, καθώς και στοιχεία της ιστορίας τους, προϋπάρχουν σε κάποια από τα γνωστά μυθιστορήματά του (Το Πράσινο Σπίτι, Ο Λιτούμα στις Άνδεις, Το Παλιοκόριτσο, κ.ά.).
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική: Ισίδωρος Πάτερος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λαρούνη
ΔΙΑΝΟΜΗ
Τσούγκα: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Χοσεφίνο: Δημήτρης Λάλος
Πίθηκος: Στάθης Σταμουλακάτος
Χοσέ: Δημήτρης Καπετανάκος
Λιτούμα: Γιάννης Λεάκος
Μέτσε: Ηλιάνα Μαυρομάτη
Το «La Chunga», γραμμένο το 1985, είναι το τέταρτο από τα οχτώ θεατρικά έργα του Περουβιανού συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα. Ο Λιόσα είναι, μετά το νομπελίστα Γκαρσία Μαρκές, ο πιο πολυδιαβασμένος εν ζωή λατινοαμερικανός συγγραφέας στον κόσμο, διάσημος κυρίως για τα μυθιστορήματά του, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί και στη γλώσσα μας. Το έργο «La Chunga» κάνει πανελλαδική πρεμιέρα στο Επί Κολωνώ καθώς ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το έργο διαδραματίζεται σ’ ένα καφενείο μιας παραγκούπολης της Λίμα το 1945 – ατμόσφαιρα περιθωριακή. Ήρωες, η ιδιοκτήτρια La Chunga, μια προσωπικότητα αινιγματική, καθώς και τέσσερις τακτικοί πελάτες που πίνουν και παίζουν ζάρια. Ο ένας τους, ο Χοζεφίνο, φέρνει μαζί του ένα ελκυστικό κορίτσι, τη Μέτσε, που γίνεται το αντικείμενο πόθου όλων, και μόλις τα ζάρια τον φέρουν σε δύσκολη οικονομική θέση, δεν θα διστάσει να τη «δανείσει» στην Chunga έναντι ενός ποσού που θα του επιτρέψει να συνεχίσει τον τζόγο. Η Chunga θα την πάρει μαζί της και η κοπέλα θα εξαφανιστεί. Στη δεύτερη πράξη οι άντρες προσπαθούν ο καθένας να δώσει τη δική του εκδοχή, μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, για την τύχη της Μέτσε και το ρόλο της Chunga.
Το θεατρικό έργο La Chunga κινείται στα όρια του μαγικού ρεαλισμού, ενώ οι ήρωές του, καθώς και στοιχεία της ιστορίας τους, προϋπάρχουν σε κάποια από τα γνωστά μυθιστορήματά του (Το Πράσινο Σπίτι, Ο Λιτούμα στις Άνδεις, Το Παλιοκόριτσο, κ.ά.).
ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική: Ισίδωρος Πάτερος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λαρούνη
ΔΙΑΝΟΜΗ
Τσούγκα: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Χοσεφίνο: Δημήτρης Λάλος
Πίθηκος: Στάθης Σταμουλακάτος
Χοσέ: Δημήτρης Καπετανάκος
Λιτούμα: Γιάννης Λεάκος
Μέτσε: Ηλιάνα Μαυρομάτη
Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
RERCY B. SHELLEY- Μετ. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΒΑΛΕΡΗΣ
PERCY B. SHELLEY
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ – ΘΡΗΝΟΣ
Μετάφραση: Βαγγέλης Δουβαλέρης
Ι
Σβήνει ο ήλιος ο ζεστός, ολολύζει ο αγέρας ο ψυχρός
Στενάζουν τα γυμνά κλαδιά, μαραίνονται τα λουλούδια τα ωχρά
Κι ο χρόνος
Πάνω στη γης, το νεκροκρέβατό της, σε σάβανο από φύλλα νεκρά
Ενθάδε κείται.
Εμπρός, σεις οι μήνες, κοπιάστε
Τη σκυτάλη του χινοπώρου πιάστε,
Απ’ το Νοέμβριο ως το Μάη,
Τη θλιβερή σειρά σας πάρτε.
Την κάσα του νεκρού πια χρόνου ξεπροβοδίστε
Κι αγρυπνείτε σαν ίσκιοι αχνοί στο μνήμα της.
ΙΙ
Πέφτει η κρύα η βροχή, το σκουλήκι σέρνεται στη γη
Φουσκώνουνε οι ποταμοί, πένθιμη καμπάνα η βροντή
Εις ανάμνησιν του χρόνου.
Τα χαρωπά χελιδόνια πέταξαν μακρυά, κ’ οι σαύρες τραβήχτηκαν γοργά
Μες στη μονιά τους.
Εμπρός, σεις οι μήνες, κοπιάστε
Στα λευκά ντυθείτε, στα μαύρα, στα σταχτιά
την κάσα του νεκρού πια χρόνου σεις ξεπροβοδίστε
και ποτίστε τον τάφο της δάκρυ το δάκρυ χλοερό.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ – ΘΡΗΝΟΣ
Μετάφραση: Βαγγέλης Δουβαλέρης
Ι
Σβήνει ο ήλιος ο ζεστός, ολολύζει ο αγέρας ο ψυχρός
Στενάζουν τα γυμνά κλαδιά, μαραίνονται τα λουλούδια τα ωχρά
Κι ο χρόνος
Πάνω στη γης, το νεκροκρέβατό της, σε σάβανο από φύλλα νεκρά
Ενθάδε κείται.
Εμπρός, σεις οι μήνες, κοπιάστε
Τη σκυτάλη του χινοπώρου πιάστε,
Απ’ το Νοέμβριο ως το Μάη,
Τη θλιβερή σειρά σας πάρτε.
Την κάσα του νεκρού πια χρόνου ξεπροβοδίστε
Κι αγρυπνείτε σαν ίσκιοι αχνοί στο μνήμα της.
ΙΙ
Πέφτει η κρύα η βροχή, το σκουλήκι σέρνεται στη γη
Φουσκώνουνε οι ποταμοί, πένθιμη καμπάνα η βροντή
Εις ανάμνησιν του χρόνου.
Τα χαρωπά χελιδόνια πέταξαν μακρυά, κ’ οι σαύρες τραβήχτηκαν γοργά
Μες στη μονιά τους.
Εμπρός, σεις οι μήνες, κοπιάστε
Στα λευκά ντυθείτε, στα μαύρα, στα σταχτιά
την κάσα του νεκρού πια χρόνου σεις ξεπροβοδίστε
και ποτίστε τον τάφο της δάκρυ το δάκρυ χλοερό.
Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010
ΝΙΚΟΣ ΔΑΝΙΗΛ - Ανέκδοτο Ποίημα
Ύπαρξη
Του Νίκου Δανιήλ
Εδώ, Κύριε, υποτάσσομαι στο θέλημά Σου
αξίωσα την αγάπη Σου
την πάναγνη δρόσο Σου
και την ουράνια συμφωνία των αστεριών Σου.
Άφησα την ύπαρξή μου να ταξιεύει
στους γαλαξίες της πνοής Σου
και την καρδιά μου την έλουσα
με τις αχτίνες των ήλιων Σου.
Αναλογίζομαι τι έπραξα
τι σκέφτηκα, τι ερωτεύτηκα.
Προχώρησα στα αιωνόβια δάση
και μύρισα τον ήχο των μύθων.
Ιεροφάντες, νεράϊδες και νάνοι
έστησαν χορό.
Άρχοντες των δαχτυλιδιών
ιερουργούσαν στην άμωμη Φύση.
Κύριε, αφήνω το σώμα μου να διαλυθεί
στο Φως των αχτίνων Σου
και την ψυχή μου
να περπατά στις αιώνιες πεδιάδες Σου.
Του Νίκου Δανιήλ
Εδώ, Κύριε, υποτάσσομαι στο θέλημά Σου
αξίωσα την αγάπη Σου
την πάναγνη δρόσο Σου
και την ουράνια συμφωνία των αστεριών Σου.
Άφησα την ύπαρξή μου να ταξιεύει
στους γαλαξίες της πνοής Σου
και την καρδιά μου την έλουσα
με τις αχτίνες των ήλιων Σου.
Αναλογίζομαι τι έπραξα
τι σκέφτηκα, τι ερωτεύτηκα.
Προχώρησα στα αιωνόβια δάση
και μύρισα τον ήχο των μύθων.
Ιεροφάντες, νεράϊδες και νάνοι
έστησαν χορό.
Άρχοντες των δαχτυλιδιών
ιερουργούσαν στην άμωμη Φύση.
Κύριε, αφήνω το σώμα μου να διαλυθεί
στο Φως των αχτίνων Σου
και την ψυχή μου
να περπατά στις αιώνιες πεδιάδες Σου.
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ-ΤΖΑΒΑΡΑ
ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ- ΤΖΑΒΑΡΑ
Tο ακρωτηριασμένο πόδι του Νάξιου Κούρου κουβαλάω στην πλάτη μου
τώρα που υπαναχωρούν οι μνήμες, εφόδιο ανεδαφικό και πολεμίστρα μου.
Το παρελθόν δεν εξαγοράζεται σε τραπέζια αργυραμοιβών
με το κομμένο χέρι του Κυναίγυρου, ούτε τα φαγωμένα δόντια του Οδυσσέα.
Οι λογάριθμοι κι οι εξισώσεις των διαπλανητικών ταξιδιών
ασχημονούν πάνω σε πεινασμένα πρόσωπα παιδιών
κι οι παγιδευμένοι στο σκοτάδι αιώνες γεύονται την μυστικοπάθεια
από σκουριασμένες εικόνες στη μούχλα της κατακόμβης.
Ο Πλάτωνας κι ο Θουκυδίδης ,ο Ηρόδοτος και το ρο του Δημοσθένη
δικαιώνονται στο ξεχασμένο ερημητήριο των ασβεστωμένων οστών
κι οι χαμένες τριήρεις σαπίζουν στο βυθό της Σαλαμίνας.
Στις μάχες που δώσαμε για την εδραίωση της δραχμής
με τα σκουληκιασμένα μεροκάματα,
οι παρορμισμένοι στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά Πελασγοί ακόμα γελάνε μαζί μας.
Στο πλαστικό προσωπείο της καθημερινής ζωής τα χαμένα ιδεογράμματα της Γλώσσας
αυγατίζουν τις πληγές μ' έμβρυα σκοτωμένων λέξεων κι αρχαίων " ευ ειδέναι" .
Η εν Μαραθώνι μάχη τροχίζει την λέξη Ελευθερία επί των επάλξεων
με την ύστατη λάμψη από τα πρόσωπα των σκοτωμένων.
Κάτι με τα οξειδωμένα παράσημα, κάτι με τα κομμένα χέρια και τα πόδια,
κάτι με τον ορυμαγδό των αφηνιασμένων αλόγων,
μεγαλουργήσαμε μ' ομόλογα χρεωστικά, δάνεια και προκαταβολές απόρρητες.
Ενδεής ευμάρεια πλημμύρισε τον μεταλλαγμένο τόπο
καθώς τα χρηματιστήρια διέγραψαν την καμπύλη του κίβδηλου τόξου.
Από τότε οι αναμνήσεις βαραίνουν τον ύπνο μας.
Χωρίς να μπορέσουμε ν' απαρνηθούμε τη μοίρα μας,
τραβήξαμε το λιανοντούφεκο και πήραμε από πίσω τα καμιόνια
με τα πτώματα της Καισαριανής.
Μ' αναγεννώμενη τη σπίθα στο μάτι επαληθεύουμε την μεγαλόπνοη έξαρση
των απειθάρχειτων πυρσών.
Αγέραστος ελληνική εμμονή μας σπρώχνει στη πλεύση του Χάους.
Άρατε Πύλας...
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ- ΤΖΑΒΑΡΑ
Tο ακρωτηριασμένο πόδι του Νάξιου Κούρου κουβαλάω στην πλάτη μου
τώρα που υπαναχωρούν οι μνήμες, εφόδιο ανεδαφικό και πολεμίστρα μου.
Το παρελθόν δεν εξαγοράζεται σε τραπέζια αργυραμοιβών
με το κομμένο χέρι του Κυναίγυρου, ούτε τα φαγωμένα δόντια του Οδυσσέα.
Οι λογάριθμοι κι οι εξισώσεις των διαπλανητικών ταξιδιών
ασχημονούν πάνω σε πεινασμένα πρόσωπα παιδιών
κι οι παγιδευμένοι στο σκοτάδι αιώνες γεύονται την μυστικοπάθεια
από σκουριασμένες εικόνες στη μούχλα της κατακόμβης.
Ο Πλάτωνας κι ο Θουκυδίδης ,ο Ηρόδοτος και το ρο του Δημοσθένη
δικαιώνονται στο ξεχασμένο ερημητήριο των ασβεστωμένων οστών
κι οι χαμένες τριήρεις σαπίζουν στο βυθό της Σαλαμίνας.
Στις μάχες που δώσαμε για την εδραίωση της δραχμής
με τα σκουληκιασμένα μεροκάματα,
οι παρορμισμένοι στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά Πελασγοί ακόμα γελάνε μαζί μας.
Στο πλαστικό προσωπείο της καθημερινής ζωής τα χαμένα ιδεογράμματα της Γλώσσας
αυγατίζουν τις πληγές μ' έμβρυα σκοτωμένων λέξεων κι αρχαίων " ευ ειδέναι" .
Η εν Μαραθώνι μάχη τροχίζει την λέξη Ελευθερία επί των επάλξεων
με την ύστατη λάμψη από τα πρόσωπα των σκοτωμένων.
Κάτι με τα οξειδωμένα παράσημα, κάτι με τα κομμένα χέρια και τα πόδια,
κάτι με τον ορυμαγδό των αφηνιασμένων αλόγων,
μεγαλουργήσαμε μ' ομόλογα χρεωστικά, δάνεια και προκαταβολές απόρρητες.
Ενδεής ευμάρεια πλημμύρισε τον μεταλλαγμένο τόπο
καθώς τα χρηματιστήρια διέγραψαν την καμπύλη του κίβδηλου τόξου.
Από τότε οι αναμνήσεις βαραίνουν τον ύπνο μας.
Χωρίς να μπορέσουμε ν' απαρνηθούμε τη μοίρα μας,
τραβήξαμε το λιανοντούφεκο και πήραμε από πίσω τα καμιόνια
με τα πτώματα της Καισαριανής.
Μ' αναγεννώμενη τη σπίθα στο μάτι επαληθεύουμε την μεγαλόπνοη έξαρση
των απειθάρχειτων πυρσών.
Αγέραστος ελληνική εμμονή μας σπρώχνει στη πλεύση του Χάους.
Άρατε Πύλας...
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ
Αγαπητοί φίλοι,
Σας καλοσωρίζω στο blog. Ο συγκεκριμένος χώρος αποτελεί μια προσπάθεια παρέμβασης στο πνευματικό γίγνεσθαι και στους σύγχρονους προβληματισμούς πάνω σε όλα τα θέματα της κοινωνικής, πολιτιστικής κλπ ζωής. Θέλει να γίνει το βήμα από όπου θα εκφράζονται συγγραφείς, ποιητές, στοχαστές, μουσικοί, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, μεσα από κείμενα τους (ποιήματα, κριτικές, δοκίμια, παρουσιάσεις εκθέσεων, μικρές μονογραφίες-αναφορές για διάφορους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και της φιλοσοφίας). Ταυτόχρονα παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεων και ότιδήποτε άλλο, καθώς και σχόλια ή κριτικές με δέουσα σοβαρότητα και επιχειρηματολογία πάνω σε όλα αυτά τα θέματα. Περιμένω κείμενα και σχόλια σας.
Νίκος Δανιήλ
Σας καλοσωρίζω στο blog. Ο συγκεκριμένος χώρος αποτελεί μια προσπάθεια παρέμβασης στο πνευματικό γίγνεσθαι και στους σύγχρονους προβληματισμούς πάνω σε όλα τα θέματα της κοινωνικής, πολιτιστικής κλπ ζωής. Θέλει να γίνει το βήμα από όπου θα εκφράζονται συγγραφείς, ποιητές, στοχαστές, μουσικοί, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, μεσα από κείμενα τους (ποιήματα, κριτικές, δοκίμια, παρουσιάσεις εκθέσεων, μικρές μονογραφίες-αναφορές για διάφορους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και της φιλοσοφίας). Ταυτόχρονα παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεων και ότιδήποτε άλλο, καθώς και σχόλια ή κριτικές με δέουσα σοβαρότητα και επιχειρηματολογία πάνω σε όλα αυτά τα θέματα. Περιμένω κείμενα και σχόλια σας.
Νίκος Δανιήλ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
